พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าอยู่หัว ทรงเลื่อมใสพระสงฆ์มอญมาตั้งแต่ทรงพระผนวชอยู่ ได้ทรงศึกษาลัทธิธรรมเนียมของพระสงฆ์มอญจนแตกฉาน แล้วสถาปนาคณะธรรมยุติกาขึ้นที่วัดบวรนิเวศวิหาร เมื่อเสวยราชสมบัติแล้วจึงทรงพระกรุณาโปรดตั้งพระสงฆ์ฝ่ายรามัญ ให้มีตำแหน่งสำหรับสวดพระปริตแบบรามัญ เสกน้ำพระพุทธมนต์ในพระบรมหาราชวังเป็นประจำทุกวัน สำหรับทรงสงพระพักตร์และโสรจสรง ชาววังเรียกกันว่า “พระน้ำมนต์” ซึ่งพระปริตรามัญนี้มีหน้าที่เจริญพระพุทธมนต์แบบรามัญวิธีที่หอศาสตราคม ในพระบรมมหาราชวังเสร็จแล้ว แบ่งน้ำพระพุทธมนต์ออกเป็น ๒ ส่วน ส่วนหนึ่งส่งไปสำหรับเป็นน้ำสรงพระพักตร์และพระมหากษัตริย์สรง อีกส่วนหนึ่งใส่บาตร ๒ ใบ ให้เจ้าหน้าที่มณเฑียรบาลถือตามพระครูปริตร ๒ องค์ ถือหญ้าคาเดินเข้าประตูดุสิตศาสดา ประพรมประทักษิณรอบพระมหามณเฑียร แล้วออกทางประตุสนามราชกิจ ในปัจจุบันนี้กระทำทุกวันธรรมสวนะ 

ธรรมเนียมการสวดพระปริตรามัญในพระบรมมหาราชวังนี้ เป็นธรรมเนียมเก่ามีแต่โบราณกาล ที่ยังคงรักษามาจนถึงปัจจุบันนี้ ซึ่งน้อยคนนักจะทราบ ด้วยว่าเป็นพิธีการแต่เพียงภายใน โดยนิมนต์พระสงฆ์มอญ มาสวดด้วยรามัญวิธี ณ หอศาสตราคม ในพระบรมมหาราชวัง ซึ่งแต่เดิมนั้นต้องนิมนต์พระปริตรามัญดังกล่าวนี้ มาสวดพระปริตทุกวัน แต่ปัจจุบันคงเหลืองเพียงแค่วันธรรมสวนะเท่านั้น

การที่พระสงฆ์มอญสวดพระปริตรเสกน้ำพระพุทธมนต์ในพระบรมมหาราชวังนี้ เป็นพระราชประเพณีเก่ามีมาแต่กรุงศรีอยุธยา ดังความในพระบรมราชาธิบายในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ว่า

“ในพระราชนิเวศน์เวียงวังของพระเจ้าแผ่นดินสยามตามแบบแผนบุรพประเพณีมีสืบมา พระสงฆ์รามัญได้สวดพระปริตรตามแบบอย่างข้างรามัญ ถวายน้ำพระพุทธมนตร์เป็นน้ำสำหรับสรงพระพักตร์ แลน้ำสรงพระองค์ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าแผ่นดิน แลประพรมเป็นทักษิณาวัฏรอบขอบในจังหวัดพระราชมหามณเฑียรนี้ทุกวัน เป็นการพระราชพิธีมีสำหรับบรมราชตระกูลสืบมาแต่โบราณ

ลุมาถึงแผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ทรงเลื่อมใสพระสงฆ์มอญอย่างยิ่ง เสด็จไปประทับอยู่กรุงลพบุรี ๘ เดือนในฤดูแล้งทุกปี ก็ได้อาราธนาพระสงฆ์รามัญวัดตองปุ ให้ตามเสด็จขึ้นไปตั้งอารามชื่อวัดตองปุอยู่สวดพระปริตถวายน้ำพระพุทธมนตร์ทุกวัน อารามนั้นก็ยังปรากฏจนทุกวันนี้ 

๒. เมื่อครั้งพระเจ้าแผ่นดินพระองค์หนึ่งในกรุงเทพทวาราวดีศรีอยุธยา มีปีศาจเที่ยวหลอกหลอนคนในพระราชวัง คนบางพวกกล่าวว่า สายรุ้งตกลงในพระราชวังทุกวันไม่หายไป ครั้งนั้นพระเจ้าแผ่นดิน จึงมีพระราชโองการดำรัสให้นิมนต์พระสงฆ์ไทยที่มีชื่อเสียงเล่าลือต่าง ๆ ว่าดีมีอานุภาพมาสวดพระปริตแลให้แพทย์หมอผู้รู้วิทยาคมต่าง ๆ มาประกอบวิทยาการแก้ไข ก็หาสงบอันตรธานหายไปไม่ ภายหลังจึงให้นิมนต์พระสงฆ์รามัญวัดตองปุมาสวดพระปริต พระเจ้าอยู่หัวจะพระราชทานไทยธรรมต่าง ๆ พระสงฆ์รามัญก็ไม่รับแสดงลัทธิว่า ควรจะรับได้แต่อาหารบิณฑบาตในเวลาภิกขาจารอย่างเดียว ถ้ารับไทยธรรมอื่น ๆ การสวดพระปริตก็ไม่มีอำนาจ ไม่อาจบำบัติอุปัทวอันตรายได้ พระเจ้าแผ่นดินจึงได้พระราชทานแต่อาหารบิณฑบาตอย่างเดียวเท่านั้น ปีศาจหรือสายรุ้งที่ลงนั้นก็อันตรธานสงบเสื่อมหาย แต่นั้นมาพระสงฆ์รามัญจึงได้สวดพระปริตในพระราชวังใน

อาศัยพฤติเหตุสองประการมานี้ พระสงฆ์รามัญจึงมีหน้าที่เข้าไปสวดพระปริตในพระบรมมหาราชวังเพื่อเสกน้ำพระพุทธมนต์ และน้ำสำหรับสรงมุรธาภิเษก สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ทรงพระอธิบาย ไว้ในตำนานพระปริตว่า “การสวดปริตทำน้ำพระพุทธมนต์ ถือเป็นการสำคัญในพระราชประเพณีอย่างหนึ่ง มีตำแหน่งพระครูพระปริตไทย ๔ รูป พระครูพระปริตรามัญ ๔ รูป สำหรับสวดทำน้ำพระพุทธมนต์ในบรรดางานพระราชพิธีซึ่งมีสรงมุรธาภิเษก พระราชาคณะไทยรูป ๑ มอญรูป ๑ กับพระครูพระปริตทั้ง ๘ รูปนั้น สวดทำน้ำพระพุทธมนต์สำหรับสรงมุรธาภิเษกทุกงาน และโดยปกติพระครูปริตมอญ ต้องเข้ามาสวดทำน้ำพระพุทธมนต์ที่คอศาสตราคมทุกวัน” (สมเด็จ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ, ๒๕๒๕ ; ๒๒๒)
อนึ่ง เมื่อมีการเสด็จพระราชดำเนินประทับแรมราตรี นอกพระนครหรือเสด็จไปในราชการสงคราม หรือแทรกโพนช้างในแผ่นดินก่อน ๆ พระสงฆ์รามัญสวดพระปริตรนี้ ก็ต้องตามเสด็จพระราชดำเนินด้วยทุกครั้ง เมื่อครั้งแผ่นดินพระบาทสมเด็จพระนารายณ์มหาราชเจ้า เสด็จไปประทับอยู่กรุงลพบุรี ๘ เดือนในฤดูแล้งทุกปี ก็ได้อาราธนาพระสงฆ์รามัญวัดตองปุที่พระนครศรีอยุธยา ให้ตามเสด็จขึ้นไปตั้งอารามชื่อวัดตองปุ อยู่สวดพระปริตรถวายพระพุทธมนต์ทุกวัน อารามนั้นก็มีปรากฏจนทุกวันนี้ 
ในช่วงงานแผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์นี้ พระสงฆ์มอญในตำบลบางขันหมากได้เป็นผู้สวดพระปริตรมอญเพื่อถวายเป็นพระราชสดุดีสมเด็จพระนารายณ์ ตลอด 10 วัน