4 มีนาคม 2564 เพจเฟซบุ๊ก “สำนักงานประชาสัมพันธ์จังหวัดปทุมธานี” โพสต์เรื่องราวน่าประทับใจของนายชัยวัฒน์ ชื่นโกสุม ผู้ว่าราชการจังหวัดปทุมธานี ในหัวข้อ “ไปงานบวชไม่รู้จักเจ้าภาพ” มีเนื้อหาดังนี้…

“หลังจากเตรียมการส่งผู้ป่วยโควิด-19 ที่รักษาหายแล้ว ออกจากโรงพยาบาลสนามธรรมศาสตร์ คนขับรถถามจะแวะซื้อข้าวแกงปักษ์ใต้ไหม ใกล้เที่ยงแล้ว ปิ่นโตก็อยู่หลังรถ ผู้ว่าฯปทุมธานีบอกไปวัดโพธิ์นิ่มก่อน มีงานบวช พวกเรามองหน้ากันเลิ่กลั่ก ไม่มีในนัดหมายงาน การ์ดเชิญก็ไม่มี สงสัยจะเป็นเรื่องส่วนตัว ผู้ว่าฯบอกว่าไม่รู้จักใครเลยทั้งเจ้าภาพ ทั้งพ่อนาค แต่ก็ต้องไป เพราะ ผู้บวชเพิ่งพ้นโทษจากเรือนจำมา “ต้องไปให้กำลังใจ” คนกลับเนื้อกลับตัว

ไปถึงวัดหลังเพล ชวนพ่อนาคกราบพระอุปัชฌาย์ที่กุฏิ

ผู้ว่าฯขอพระอุปัชฌาย์สั่งสอนให้เป็นกุลบุตร กลับตัวเป็นคนดี

พระอุปัชฌาย์รับไว้ บอกให้ผู้ว่านำนาคไปแห่รอบโบสถ์ ส่งนาคเข้าโบสถ์แล้วไปทำงานต่อได้เลย ที่เหลือพระอุปัชฌาย์จะดำเนินการเอง

เที่ยงกว่า ชวนแม่ของนาคมาอุ้มผ้าไตร พ่อของนาคเดินไม่สะดวก ปวดเข่า ให้เข้าไปรอที่โบสถ์ แม่ของนาคกัดฟันเดินถือผ้าไตรทั้งที่อาการเจ็บเข่ากำเริบ น้ำตาแห่งความปีติที่แม่ได้เห็นลูกบวชระคนกับอาการเจ็บเข่า ผู้คนพลอยตื้นตัน ส่วนบาตรกับตาลปัตร มอบให้ผู้ว่าฯถือแทน เป็นงานบวชที่เรียบง่าย ไม่มีดนตรี ไม่มีแตรวง ไม่มีโห่ 3 ลา ส่งนาคเข้าโบสถ์แล้ว ร่ำลากัน อิ่มบุญกันทั้งนาคและผู้มาช่วยงาน

กลับถึงศาลากลางผู้ว่าฯถามไปงานบวชมาได้เห็นอะไรบ้าง ผมตอบ

“หนึ่ง ดึงความไม่ดีออกจากสังคมได้ อะไรที่ไม่ดี ไม่งาม พ่อนาคเลิกทำแล้ว

สอง เติมความดีเข้าไปในสังคม พ่อนาคกลับตัวกลับใจ สึกแล้วก็จะไปทำมาหากิน ช่วยเหลือครอบครัว เห็นว่าซ่อมคอมพิวเตอร์รายได้ร่วมๆ สองหมื่นต่อเดือน”

ผู้ว่าฯบอกเห็นด้วยนะ แต่พี่ได้อีกอย่าง คือ “กำลังใจ” พ่อนาคกำลังให้กำลังใจผู้ว่าฯ ให้กำลังใจคนในสังคม คนเรามีผิดมีพลาด กลับตัวเป็นคนดี ก็ให้กำลังใจกัน “กำลังใจจะเป็นคำพูด การกระทำ ลักษณะท่าทาง ล้วนแต่สร้างพลังที่ยิ่งใหญ่เสมอ”

อนุโมทนาบุญด้วยนะครับ

น่าน เล่าเรื่อง/ตูน ถ่าย”