วันที่ 7 มกราคม 2567 พล.ต.ท.จิรภพ ภูริเดช ผู้บัญชาการตำรวจสอบสวนกลาง (ผบช.ก.) ได้สั่งการให้ พล.ต.ต.มนตรี เทศขัน ผู้บังคับการปราบปราม (ผบก.ป.) นำกำลังเข้าจับกุม นายอำนาจ  อายุ 42 ปี ผู้ต้องหาตามหมายจับศาลจังหวัดพิจิตร ในข้อหา“ข่มขืนกระทำชำเรา” โดยจับกุมได้บริเวณตลาดนัด กฟภ. แขวงลาดยาว เขตจตุจักร กรุงเทพมหานคร

การจับกุมครั้งนี้ สืบเนื่องจากเมื่อวันที่ 20 มกราคม 2548 ผู้ต้องหาได้ก่อเหตุข่มขืนกระทำชำเราผู้เสียหาย โดยในขณะนั้น ผู้ต้องหาได้อยู่ภายในห้องกับผู้เสียหาย ก่อนจะใช้กำลังเหวี่ยงผู้เสียหายลงบนที่นอน แต่ผู้เสียหายพยายามดิ้นขัดขืน ผู้ต้องหาจึงข่มขู่โดยการให้ผู้เสียหายดูภายในกระเป๋าย่ามที่ภายในมีอาวุธปืน จำนวน 1 กระบอก และกระสุนปืนจำนวนหนึ่ง พร้อมพูดข่มขู่ผู้เสียหายว่า “อยากโดนไหม ถ้าอย่างงั้นก็อย่าร้อง และอย่าบอกใครด้วย” จนผู้เสียหายเกิดความหวาดกลัวว่าจะถูกทำอันตราย ก่อนที่ผู้ต้องหาจะลงมือข่มขืนกระทำชำเราผู้เสียหายจนสำเร็จความใคร่ จากนั้นได้หลบหนีไป 

กระทั่งทางครอบครัวจึงได้พาผู้เสียหายเข้าแจ้งความร้องทุกข์ต่อพนักงานสอบสวน สภ.วชิรบารมี จ.พิจิตร เพื่อดำเนินคดีกับผู้ต้องหา ต่อมาผู้ต้องหาได้ถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจจับกุมตัวได้เป็นครั้งแรกเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม 2564 และได้เข้าสู่กระบวนการพิจารณาในชั้นศาล ซึ่งผู้ต้องหาได้ให้การปฏิเสธและขอประกันตัวออกมาสู้คดี  แต่ได้หลบหนีไปในระหว่างที่คดีอยู่ในชั้นศาลอุทธรณ์ ต่อมาศาลอุทธรณ์ได้มีคำพิพากษาจำคุกผู้ต้องหาเป็นระยะเวลา 10 ปี และได้ออกหมายจับผู้ต้องหาตามหมายจับของศาลจังหวัดพิจิตร

เจ้าหน้าที่ตำรวจกก.1 บก.ป.ได้ทำการสืบสวนติดตามจับกุมตัวผู้ต้องหา จากการสืบสวนทราบว่า ผู้ต้องหาได้หลบหนีมาประกอบอาชีพขายลูกชิ้นตามตลาดนัดในพื้นที่ แขวงลาดยาว เขตจตุจักร กรุงเทพมหานคร เจ้าหน้าที่ตำรวจชุดจับกุมจึงได้เดินทางไปยังบริเวณตลาดนัดดังกล่าวและวางกำลังเฝ้าสังเกตการณ์โดยรอบ จนกระทั่งพบชายไทยมีลักษณะตำหนิรูปพรรณตรงกับผู้ต้องหา ก่อนเข้าไปแสดงตัวพร้อมทำการจับกุมตัวผู้ต้องหา นำตัวส่งศาลจังหวัดพิจิตรเพื่อดำเนินคดีตามกฎหมายต่อไป